Жаппар бин Әбу Тәліптің ұлы Абдулла ыстық күндердің бірінде құрма ағаштар бағына түсіп, ағаштардың көлеңкесінде отырады. Сол бақта қызмет еткен бір құлға түскі ас ретінде 3 тілім нан берілгенін көреді. Құл нанды ауызына салайын деп тұрғанда алдынан аш бір ит шығады. Құл қолындағы нанды иттің алдына қояды. 

Үбәйдуллаһ ибн Мұхаммедтің (р.а.) келтірген: «Бірде қайыр тілеп жүрген біреу хазірет Әлидің есігін қақты. Әли (р.а.) ұлына: «Анаңа алты дирхам берген едім. Соның бірін алып кел», – деп жұмсайды.

Жақып пайғамбар (ғ.с.) Әзірейіл періштемен (ғ.с.) дос еді. Бір күні Жақып пайғамбар (ғ.с.) Әзірейілге (ғ.с.): «Әй, досым, бұл жолы менімен жүздесуге келдің бе, жоқ, жанымды алуға келдің бе?» – деп сұрайды. Әзірейіл (ғ.с.) қал сұрау ниетімен келгенін білдіреді. 

Ибн Мәлік (р.а.) өте кедей тұратын. Бір күні баласы мүшріктердің қолына тұтқынға түсіп қалады. Бұл Ибн Мәліктің қайғысын ұлғайтты. Алла Елшісіне (ﷺ) барып жағдайын айтып еді, мынадай кеңес алды: «Аллаға сиын, сабыр сақта және «лә хаулә уә лә қууәтә иллә билләһ» деген дұғаны жиі айт».

Ол кезде Әбу Убайда Шам мемлекеттерінде мұсылман әскерін басқарып жүрген. Жеңістен соң жеңіске жетіп, Шам елдері түгелдей мұсылмандыққа енді. Шығысынан Эвфратқа, солтүстігінен Кіші Азияға дейін жетті.