«Аятул Курси» – Құран аяттарының төресі. Әбу Һұрайрадан (оған Алла разы болсын) жеткен хадисте Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Әр нәрсенің шыңы бар. Шын мәнінде, Құранның шыңы – «Бақара» сүресі. Ол сүреде Құран аяттарының төресі бар. Ол – «Аятул-Курси», – деген (Термизи). Бұл аяттың көптеген артықшылығы бар. «Аятул Курсидің» артықшылығын баяндайтын хадистерге тоқталсақ.

Алланың алдында адамдай қадірлі жаратылыс иесі жоқ екендігі белгілі. Құдай Тағала  адам баласына сұлу бейне мен ақыл парасаттылық беріп, әрі жер бетінде үстемдік қылсындеп әлем жаратылысын адам үшін бағынышты етіп қойған екен. Енді ақылы бар осындай  керемет жаратылыс иесі бола тұра  басына қандайда бір сынақ келсе сабыр етпестен өзін - өзі қалайша жазғырып,зұлымдық жолында суицидке  апаруға болады.

Мағынасы: «Уа, адамзаттың Раббы! Қиындықты жоюшы. Дерттерге шипа беруші. Өзіңнен басқа шипа беруші жоқ. Ауру-сырқат түгілі аурудың ізі де қалмайтындай шипа бере гөр».

Жұмһұр ғалымдары талақ беруші сөйлей алсын немесе мылқау болсын оның жазбаша талақ беруі ауызша айтылғанның орнын басатынына бірауыздан келіскен. Алайда жазбаша талаққа ниеттің шарт етілуі тартысты мәселе[1]. 

Құран Кәрімнің кейінгі ғасырларда ғана ашылып жатқан көптеген ғылыми жетістіктерді осыдан он төрт ғасыр бұрын айтып кетуі көптеген ғалымдарды таңғалдырып, Исламды мойындаған. Бұл – Құранның авторы Мұхаммед (оған Алланың салауаты мен сәлемі) пайғамбар емес, Жаратушы екендігіне бұлтартпас айғақ.