ҚАРЫЗ АЛЫП ҚҰРБАН ШАЛУҒА БОЛА МА?
Егер бір адамға құрбандық шалу уәжіп болса, алайда қолында ақшасы болмаса, қарыз алуы міндетті. Ал егер оған құрбан шалу уәжіп болмаса, өзі мұқтаж адам болса, оған құрбандық шалу үшін қарыз алу дұрыс емес[1].
Егер бір адамға құрбандық шалу уәжіп болса, алайда қолында ақшасы болмаса, қарыз алуы міндетті. Ал егер оған құрбан шалу уәжіп болмаса, өзі мұқтаж адам болса, оған құрбандық шалу үшін қарыз алу дұрыс емес[1].
Халқымыз 31 мамыр күні саяси қуғын-сүргін және ашаршылық құрбандарын еске алып, боздақтардың рухына қасиетті Құран аяттарын бағыштайды. Бұл – зұлмат заман мен зобалаң нәубетті жылдардан сабақ алатын сәт.
Көшпелі өмір салтын бастан кешірген қазақ халқы табиғатпен мейлінше етене аралас тұрмыс кешкен. Көшпелілер табиғатты өз өмірлерінің бөлінбес сыңарына балап, табиғат тылсымын неғұрлым тереңірек таныса, өмірдің солғұрлым мәнді де қызықты болатынын жақсы түсінген. Табиғат аясындағы таным-тәжірибесі тек қана күнкөріс тіршілігіне негіз болып қоймай, сонымен бірге уақытты мәнді, көңілді өткізудің жолы ретінде де кеңінен пайдаланылған. Солардың бір көрінісі аңшылық-саятшылыққа байланысты. Аңшылық-саятшылық әскери жаттығудың, шынығып-шыңдалудың тамаша үлгісі болған.
Хакім Абай туындылары бүгінде халқымыз үшін үшін, ұлттық тәлім - тәрбиенің негізі, жастарымыздың адаспай, білімді һәм білікті, тәрбиелі де тәлімді тұлға болып қалыптасуының алтын темірқазығы рөлін атқаруда десек артық айтқанымыз емес. Осы сөзіміздің айқын дәлелі Мемлекет басшысы Қасым-Жомарт Тоқаев «Абай және ХХІ ғасырдағы Қазақстан» атты мақаласында «Абай арманы – халық арманы. Халық арманы мен аманатын орындау жолында аянбағанымыз абзал. Абайдың өсиет-өнегесі ХХІ ғасырдағы жаңа Қазақстанды осындай биіктерге жетелейді», - деп, ерекше атап өткен болатын.
Арамызда бұл дүниенің жалған әрі өздерінің мәңгі еместігін және күндердің күнінде қабірде жалғыз қалып, есеп беретін күннің туатынын ұмытып кететіндер аз емес. Және де тек ақырет үшін ғана жақсы амалдар жасап, бұл дүниені ескермейтіндер, яғни, өзінің отбасылық міндеттеріне, істеп жүрген жұмысына, қызметіне немқұрайлы қарайтындар да жетіп жатыр. Бұл – шектен шығушылық. Бұл дүние мен ақыреттің арасында теңгерім бар ма? Бар болса сол теңгерімді қалай орнатуға болады? Алла Тағала нәсіп еткен бұл дүние рахатынан құр алақан қалмай, сонымен қатар, мәңгілік өмірді де есімізден қалай шығармауға болады?