Мағынасы: «Уа, адамзаттың Раббы! Қиындықты жоюшы. Дерттерге шипа беруші. Өзіңнен басқа шипа беруші жоқ. Ауру-сырқат түгілі аурудың ізі де қалмайтындай шипа бере гөр».

Жұмһұр ғалымдары талақ беруші сөйлей алсын немесе мылқау болсын оның жазбаша талақ беруі ауызша айтылғанның орнын басатынына бірауыздан келіскен. Алайда жазбаша талаққа ниеттің шарт етілуі тартысты мәселе[1]. 

Құран Кәрімнің кейінгі ғасырларда ғана ашылып жатқан көптеген ғылыми жетістіктерді осыдан он төрт ғасыр бұрын айтып кетуі көптеген ғалымдарды таңғалдырып, Исламды мойындаған. Бұл – Құранның авторы Мұхаммед (оған Алланың салауаты мен сәлемі) пайғамбар емес, Жаратушы екендігіне бұлтартпас айғақ.

Асыл дініміз исламның қайнар бұлағынан сусындап, имандылықты дәстүрімен сабақтастыра білген халқымыз қашан да ата-ананы сыйлап, олардың ақ батасын алуға тырысқан. Алла Тағала қасиетті Құранның  «Ахқаф» сүресі, 15-аятында:

Кейбір жануарлар мен құстар жаратылысынан түсі, дауысы т.б. жағынан әсемдікке ие. Әсемдікті, көркемдікті кез келген жан жақсы көреді. Бұл –шүкір етуді талап ететін Алла Тағаланың нығметі.